کریمی مشاور بیمه

در صفحۀ سیاه و سفیدی که چیده اند

ما را برای کشتن هم آفریده اند

بیدار می شوند که بازی کنندمان

نه... پا گذاشتیم به خوابی که دیده اند

ما هم چنان به مقصد هم راه می رویم

جز این رسیده اند مگر، تا رسیده اند؟

پاهایمان چه منظره هایی چشیده است

چشمانمان چه فاصله ای را دویده اند

من در گریز از تو همان قدر ناگزیر

ما را به هم تنیده و از هم بریده اند

تا وقت مرگ گر چه نخواهیم با همیم

دور من و تو حلقۀ آتش کشیده اند

اصرار می کنیم به رفتن ولی چه سود

باید چه کرد با پر و بالی که چیده اند؟

داری دهان به دهان می چرخی بین مردم

دیگر ...

به بوسه های تو اعتباری نیست.

رسیده ام

اما

مثل سیبی به وقت افتادن!

گاه ...

جهان آبستن آبی دریا می شود

و ناگهان

یک روز

در کوچه های اسفند

باران می بارد

نرم، نرم، آبی.

گر بر رگ جان ز شستت آید تیرم

چه خوش تر از آن که پیش دستت میرم؟

دل با تو خصومت آرزو می کندم

تا صلح کنیم و در کنارت گیرم

«سال نو مبارک»

بنده امسال را سال «شادی آفرینی» نام گذاری می کنم و امیدوارم که همه دست به دست هم دهیم و تا آنجایی که توان داریم دیگران را به هر وسیلۀ ممکن به ویژه در قالب هنر شاد کنیم، از غم ها آزاد کنیم و خاطر مردمان را خوش داریم. سال نوی همگی مبارک. شاد باشید.

باز آمده نوبهار و من، سرگشته

در چنگ تحیرات مضطر گشته

عطار مگر ز خاک سر بر کرده است

کاین گونه همه جهان معطر گشته؟!

حمامی را بگو گرت هست صواب

امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب

تا من به سحرگهان بیایم به شتاب

از دل کنمش آتش و از دیده پر آب

بهار ...

جای خالی کسی اگر باشد

اسفند

می شود

ماه اول اندوه.

بهترین لحظه هاست

لحظه ای که می رسی ز راه

از پس کدورتی که داشتی

راستی چه جانفزاست

آن زمان که می نهی قدم به ره

به عزم آشتی.