کریمی مشاور بیمه

افراهای پاییزی

میان بسیاری رنگها

بسیاری روشنا.

ما خلوت رخوت زدۀ مردابیم

تصویر سراب تشنگی در آبیم

عالم کفنی به وسعت بی خبریست

ای خواب تو بیداری و ما در خوابیم

از دفتر عشق راز می خوان و مگوی

مرکب پی این طایفه می ران و مگوی

خواهی که دل و دین به سلامت ببری

می بین و مکن ظاهر و می دان و مگوی

آن دم که پدید گشتم از قدرت تو

پرورده شدم به ناز از نعمت تو

صد سال به امتحان گنه خواهم کرد

تا جرم من است بیش یا رحمت تو؟

خربزۀ خنک سبز

من را واداشت که با انگشتم لمس کنم

همۀ تنش را.

مثل روزنامه ها ، اول همه را سر کار می گذارند

بعد آگهی استخدام می زنند

بچه های وظیفه ، یا شاعر شده اند یا خواننده!

خدا را شکر در خانۀ ما ، کسی بیکار نیست

یکی فرم پر می کند ، یکی احکام می خواند

یکی به سرعت پیر می شود

و آن یکی مدام نق می زند:

مرده شور ریختت را ببرد

چرا از خرمشهر ، سالم برگشتی؟!

هر که تو را دوست ندارد بد است؟!

هر که ربودی دل از او بهترین؟!

این همه خود بینی ات از ابلهیست

تو همه کس نیستی ای خرده بین

کاش کمی از سر خود بگذری

تا برهی از حسد و جور و کین

عشق کجا و تو کجا خوش خیال؟!

تا که به گودال غروری دفین؟

ظلمت جهل است برون آ ببین

نور سماوات شه راستین

عیب است بزرگ برکشیدن خود را

وز جملۀ خلق برگزیدن خود را

از مردمک دیده بباید آموخت

دیدن همه کس را و ندیدن خود را

در حیات خلوت خانه ام

یک چهارپایۀ شکسته

از سال های دور.

گه باده و گاه جام خوانیم تو را

گه دانه و گاه دام خوانیم تو را

جز نام تو بر لوح جهان حرفی نیست

آیا به کدام نام خوانیم تو را؟