الفباي درد از لبم مي ترواد
نه شبنم كه خون از شبم مي ترواد
سه حرف است مضمون سي پارۀ دل
الف، لام، ميم از لبم مي ترواد
چنان گرم هذيان عشقم كه آتش
به جاي عرق از تبم مي تراود
ز دل بر لبم تا دعايي برآيد
اجابت ز هر يا ربم مي ترواد
ز دين ريا بي نيازم بنازم
به كفري كه از مذهبم مي تراود
با تشكر از دوست گرامي ليلا مهذب به خاطر فرستادن اين شعر.
گر به من عمر دهد فرصتي اي باده خوران
به خدا ميكده اي بهر شما خواهم كرد
از قضا روزي اگر حاكم اين شهر شوم
خون صد شيخ به يك مست روا خواهم كرد
آنقدر خرقه و سجاده بگيرم از شيخ
فرش اين ميكده ها را ز عبا خواهم كرد
زاهدا كوري چشم تو و شيخان دگر
وسط كعبه دو ميخانه بنا خواهم كرد
از گردش چرخ بي خرد مي ترسم
در هر حالي ز نيك و بد مي ترسم
زان روي كه بر كس اعتمادي بنماند
از همرهي سايۀ خود مي ترسم
دل همچو كبوتر است و شاهد، باز است
تا ظن نبري كه شيخ شاهدباز است
در شاهد اگر به چشم معني نگري
بر تو درِ حق ز روي شاهد باز است
شاهد: زن زيبا روي
تو سرد بودي
خيالي نيست
به «ها» كردن دستانم عادت دارم.
شيرين سخني كه از لبش جان مي ريخت
كفرش ز سر زلف پريشان مي ريخت
گر شيخ به كفر زلف او پي بردي
خاك سيهي بر سر ايمان مي ريخت
تمام قيمت ها
آبستنند
اين روزها
پا به ماه گذاشته اند
و ورمشان
هر روز بيشتر مي شود.
آدرس وبلاگ: http://shaeraneha.blogfa.com/
اين غرور جواني من باز
پنجه در پنجۀ غم عشق است
آه! يك صدايي آمد باز
پنجه اش بود، باز هم بشكست