کریمی مشاور بیمه

ز بس تنها نشستم همچو گلهای بیابانی

دلم چون غنچه خو کرده است با سر در گریبانی

به بخت تیره ی خود اشک غم از دیده می بارم

چه سازد با سیاهی های شب شمع شبستانی؟

نه می خندم نه می گریم نه سرمستم نه هشیارم

نمی دانم چه باید کرد در دنیای حیرانی

دل دیوانه ام دنبال گیسوی تو می گردد

که شاید داد خود گیرد ز زنجیر پریشانی

ز جان خویش شستم دست در پیش نگاه تو

که چشمان تو دریائی است بی پایان و طوفانی

نگاه سرکش ات هرجا که رو آورد و گردش کرد

خماری بود و مستی بود و طوفان بود و ویرانی

بدنبال شراب سرخوشی بیهوده می گردی

ندارد ساغر هستی بجز زهر پشیمانی

                                                                   «بهادر یگانه»