کریمی مشاور بیمه

می‌بندم این دو چشم پر آتش را 
تا بگذرم ز وادی رسوایی
تا قلب خامشم نکشد فریاد 
رو می‌کنم به خلوت و تنهایی

ای رهروان خسته چه می‌جویید 
در این غروب سرد ز احوالش 
او شعله رمیده خورشید است 
بیهوده می‌دوید به دنبالش

او غنچه شکفته مهتابست 
باید که موج نور بیفشاند 
بر سبزه‌زار شب‌زده چشمی
کاو را بخوابگاه گنه خواند

باید که عطر بوسه خاموشش 
با ناله‌های شوق بی‌آمیزد 
در گیسوان آن زن افسونگر 
دیوانه‌وار عشق و هوس ریزد

باید شراب بوسه بیاشامد 
از ساغر لبان فریبایی 
مستانه سر گذارد و آرامد 
بر تکیه‌گاه سینه زیبایی

ای آرزوی تشنه به گرد او 
بیهوده تار عمر چه می‌بندی؟
روزی رسد که خسته و وامانده 
بر این تلاش بیهده می‌خندی

آتش زنم به خرمن امیدت 
با شعله‌های حسرت و ناکامی 
ای قلب فتنه‌جوی گنه کرده 
شاید دمی ز فتنه بیارامی

می‌بندمت به بند گران غم 
تا سوی او دگر نکنی پرواز 
ای مرغ دل که خسته و بی‌تابی
دمساز باش با غم او، دمساز

فروغ فرخ‌زاد

شعله رمیده از دفتر اسیر
______________