داریوش
چنان دل کندم از دنیا
که شکلم شکل تنها ئیست
ببین مرگ مرا در خویش
که مرگ من تماشا ئیست
مرا در اوج می خواهی
تماشا کن, تماشا کن
دروغ این بود از دیروز
مرا امروز تماشا کن
در ایندنیا که حتی ابر
نمی گرید به حال ما
همه از من گریزانند
تو هم بگذر از این تنها
فقط اسمی به جا مانده
از آنچه بودم و هستم
دلم چون دفترم خالی
قلم خشکیده در دستم
گره افتاده در کارم
به خود کرده گرفتارم
به جزء در خود فرو رفتن
چه راهی پیش رو دارم
رفیقان یک به یک رفتند
مرا با خود رها کردند
همه خود درد من بودند
گمان کردم که هم دردند
شگفتا از عزیزانی که
که هم آواز من بودند
به سوی اوج ویرانی
پر پرواز من بودند
به جزء در خود فرو رفتن
چه راهی پیش رو دارم
رفیقان یک به یک رفتد
مرا با خود رها کردند
همه خود درد من بودند
گمان کردم که هم دردند
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
