محمدحسین صغیر اصفهانی
به کوی میکده بس بیهشان خاموشند
که قطب دایرۀ عقل و دانش و هوشند
کنند پر ز هیاهو نه آسمان را لیک
نشسته پیش تو لب بسته اند و خاموشند
درون جان خود از شوق آتشی دارند
کزان به سان خُم می مدام در جوشند
ملک به شیشه کند قطره ای اگر بچکد
از آن پیاله که این قوم باده می نوشند
تو راست میل به تن پروری ولی ایشان
به راه دوست همی در هلاک خود کوشند
تو همنشین رقیبی و با حبیب این قوم
درون خلوت دل روز و شب هم آغوشند
صغیر کیفیت اهل عشق می گویی
بگو که مجلسیان پای تا به سر گوشند
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
