فاضل نظری
در توبه مرا گفت که برگیر شرابی
ساقی تو که خود بیشتر از خلق خرابی!
این ماهی دلمرده در این برکۀ دلگیر
جز دوری آن ماه ندیده ست عذابی
من عارف دلتنگم یا زاهد دلسنگ؟
هر روز نقابی زده ام روی نقابی
یک عمر ملائک همه گشتند و ندیدند
در نامۀ اعمال من مست ثوابی
ساقی! همه بخشودۀ یک گوشۀ چشمیم
آنجا که تو باشی چه حسابی؟ چه کتابی؟
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
