ای شکوه بی کران اندوه من!
آسماندریای جنگلکوه من!
گم شدی ای نیمۀ سیب دلم
ای منِ من! ای تمامِ روح من!
ای تو لنگرگاه تسکینِ دلم
ساحل من، کشتی من! نوح من!
قدر اندوه دل ما را بدان
قدر روح خسته و مجروح من
هر چه شد انبوه تر گیسوی تو
می شود اندوه تر اندوه من!
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۳۶:۲۵ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
