من در این برکۀ تنهایی خویش
با تمام هستی همراهم
غوطه ور در هیجانی جاوید
خانه ای ساخته ام
در فراسوی شب تیرۀ خاک
در دل لحظۀ اکنون
از صراحی ازل
روشنی می نوشم
از پس روزن این خلوت ژرف
همه آفاق دلاویز حقیقت پیداست.
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۳۶:۱۴ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
