گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار بادۀ ناخورده در رگ تاک است
چمن خوش است ولیکن چو غنچه نتوان زیست
قبای زندگی اش از دمِ صبا چاک است
اگر ز رمز حیات آگهی مجوی دگر
دلی که از خَلِش خار آرزو پاک است
به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی
چو خس مزی که هوا تیز و شعله بیباک است
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۳۱:۲۸ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
