همیشه وقتی می آیی
فوجی از کبوتران سفید
در پیش قدم هایت پر می کشند
همیشه وقتی می نشینی
فوجی از قناری ها
در کنار صندلی ات
بر زمین می نشینند
همیشه وقتی می روی
خطی رقیق از
شبنم و خزه و پروانه
بر جا می ماند
و من در عطر گیج ابدیت
مه آلود می شوم.
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۳۰:۲۷ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
