نیکی فیروزکوهی
برهوتِ بی کسی
یعنی همین جا
جایی که من ایستاده ام
جایی که شما ایستاده اید
یعنی کشمکش بین مرز نبودن و خواهش بودن
تنهایی؛
یعنی تخت خواب های خسته
یعنی خودت در آغوش خودت
با یک بال شکسته
باید دست برداریم از انتظار
از حسرتِ جاده ها
از چشم های همیشه به راه
از فکر رفته هایی که باز نمی گردند
در سرزمینی که هر طرفش خورشیدی غروب می کند
هیچ فردایی
تکرار می کنم
هیچ فردایی
روز موعود نیست.
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
