من آفتاب درخشان و ماهِ تابان را
بهین طراوتِ سرسبزیِ بهاران را
زلالِ زمزمۀ روشنانِ باران را
درود خواهم گفت
صفایِ باغ و چمن
دشت و کوهساران را ؛
و من ...
چو ساقۀ نورُسته باز خواهم رُست
و در تمامی اشیاءِ پاکِ تجریدی
وجود گمشده ای را
دوباره خواهم جُست.
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۳۰:۱۴ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
